Waarom is het zo moeilijk om naar elkaar te luisteren?
Meestal omdat we onze (vaak foute) mening al klaar hebben. Als we dat eens los zouden kunnen laten en naar elkaar zouden proberen te luisteren.
Zonder mening. Zonder oordeel Zonder haat
Met aandacht Met compassie Met liefde
Gewoon eens proberen te begrijpen waarom iemand zo reageert. Waarom iemand zich zo voelt. Vragen stellen aan elkaar en écht luisteren naar het antwoord om zo meer van elkaar te leren. Om zo elkaar te begrijpen.
Weet je wat ik mij afvraag? Waarom zijn er veel blanke Nederlanders die racisme niet begrijpen en het zelfs onzin vinden?
Wat zouden ze kunnen kwijtraken? Iemand heeft ooit tegen mij gezegd en het is zo waar: “Als een blanke echt niets meer heeft om trots op te zijn;gaat hij/zij ineens heel veel waarde hechten aan zijn/haar niet te overtreffen huidskleur”.
En zo is het ..ik heb de afgelopen week veel opmerkingen voorbij zien komen op FB en inderdaad , veel van de blanke mensen die het niet willen snappen , zijn inderdaad niet de mensen waar je de oorlog mee zou winnen.
Ik zal hier geen voorbeelden neerzetten want ze weten zelf wel wie ze zijn.
Ik kan wel een voorbeeld geven van toen ik nog in Nijmegen woonde.Elke dag fietste ik van en naar mijn werk door een volksbuurt en in de zomermaanden werd mij uit tuinen vaak toegeroepen dat “ik hun baan inpikte”. Door blanke mensen die dus de hele dag in trainingspak met kratjes bier in de tuin zitten en zelf te lui zijn om een baan te zoeken. En zelfs al hebben ze een baan…het is er zeker niet een waar je een boek voor moet lezen.
Dus nogmaals de vraag: Wat zouden ze kwijtraken door racisme te veroordelen? Waar zijn ze zo bang voor?
Wat ik de afgelopen 2 weken alweer veel lees en hoor, van vooral blanke Nederlanders, is dat ze de discussie over racisme nu wel zat zijn! Hoe dan? Nu al? Deze discussie dwingt mensen (van alle rangen, standen en kleuren), om na te denken over hun eigen gedrag. En zoals we uit ervaring weten , na de HIV pandemie, is dat precies wat mensen niet graag doen.
Het is natuurlijk veel gemakkelijker om over het gedrag van een ander te zeuren, dan je eigen gedrag te veranderen.Dan snap ik inderdaad dat je deze discussie nu al zat bent. Maar helaas zullen we deze discussie moeten blijven voeren.
Zolang er nog mensen zijn die zich hardop afvragen :” Waarom die mensen niet terug gaan naar hun eigen land als ze het hier zo slecht hebben?” zullen we moeten blijven praten.
Ik ben een geboren Nederlander…Mijn ouders zijn geboren met de Nederlandse nationaliteit….Mijn grootouders zijn geboren met de Nederlandse nationaliteit….Mijn overgrootouders zijn geboren met de Nederlandse nationaliteit..en mijn overgrootmoeder is tot haar 5e nog slavin geweest…maar ze had de Nederlandse nationaliteit…Dus..zou iemand mij kunnen vertellen waar wij dan heen zouden moeten?
De dag na de anti racisme demonstratie werd ik huilend wakker.
Dat was ook het moment dat ik me realiseerde dat , hoe goed mijn leven nu ook is, ik toch altijd een stuk van mezelf heb ontkend. Ik ben trots op wie ik ben geworden , dankzij én ondanks al mijn ervaringen in het leven.
Het geloof ( ik ben op 11 jarige leeftijd gedoopt als Jehova’s getuige), het uitgesloten worden uit die gemeenschap vanwege goddeloos gedrag. Het seksueel misbruik, mijn jarenlange verslaving aan drank en drugs. Het afkicken van die gewoontes , de dood van Thomas. Dit zijn zomaar een paar ervaringen die mij tot nu toe bezig hebben gehouden.
Mijn huidskleur zit er niet bij want dat is geen ervaring!Dat is gewoon een gegeven.
Daar mochten anderen en ook ikzelf grapjes over maken. Hoe vaak heb ik niet , als ik naast iemand in de auto zat, ” Bonuspunten” geroepen bij het zien van een niet blanke Nederlander. Met dat soort grapjes ben ik echt wel klaar.
Het zal niet gemakkelijker zijn om het af te leren. Het is tenslotte gemakkelijk “scoren”.
Als dit mij al zo een moeite kost.. Kan je nagaan wat een moeite het zal kosten om mensen hun denken te veranderen.
Ik hoorde er altijd bij. In 1989 werkte ik bij Tijssen Herenmode , een exclusieve herenmodezaak in Nijmegen. Op donderdag, na de koopavond, gingen we met het team altijd naar El Sombrero. Ik was de enige donkere man/vrouw , die daar binnen mocht …want ik hoorde erbij!
Wat probeerde ik te bereiken met erbij willen horen? Ik was de eerste die grapjes maakte over alles wat anders was…inclusief mijzelf. Ik wilde ze het gras voor de voeten wegmaaien. Als er al iemand discriminerende opmerkingen maakte, dan was ik het zelf!
Die houding bevorderde, voor mijn gevoel, mijn acceptatie.
En dan wordt je 21 jaar later wakker na je 1e Anti racisme demonstratie en is alles ineens anders!
Zolang ik mezelf ken, word ik elke ochtend wakker als Orlando,Maar de ochtend na de demonstratie was het Orlando met een kleur…Eindelijk!
Ja..racisme heeft toch altijd een rol gespeeld in mijn leven. Dat heb ik me altijd wel gerealiseerd maar toch koos ik ervoor om daar niks mee te doen.
Mijn opa en oma zijn bv. niet op de bruiloft van mijn vader en moeder geweest omdat “hun zoon trouwde met een blanke vrouw”.(mijn moeder heeft een blanke vader).
Mijn ouders zijn Suriname ontvlucht vanwege discriminatie Een opmerking die tegen mijn moeder is gemaakt en die bij mij is blijven hangen is : “Je denkt dat je beter bent dan mij omdat je blank bent”Toen mijn zus , van toen 4 jaar, klappen kreeg van de buurvrouw, was de maat vol.
Ik schreef gisteren “blank ” te zijn opgevoed. Dat bleek toen ik op mijn 14e in Suriname op vakantie was en ik helemaal gek was op mijn iets jongere nichtje Grace. Toen mijn tante vroeg waarom ik Grace toch zo leuk vond , was mijn antwoord: “omdat ze op een blanke lijkt!”Die opmerking laat duidelijk zien wat mijn referentiekader was.
Tot de dag van vandaag houd ik rekening met bepaalde dingen die ik doe..of juist niet doe.Ik spreek geen Surinaams…Ik versta geen Surinaams…ik heb geen Surinaamse vrienden.Dat voelde voor mij altijd heel veilig…want ik hoorde erbij…
Maar nu vraag ik me af : Waar hoorde ik dan bij en waarom was dat zo belangrijk?
Dit moet ik van me af gaan schrijven om het te gaan begrijpen.Dat is het antwoord op de vraag:”Wat moet ik met alle vragen in mijn hoofd waarop ik mijzelf geen antwoord kan geven?”Het zijn er zoveel, maar de vraag die bovenaan staat is :”Wie ben ik?”.
Die vraag stel ik mezelf, sinds ik vorige week als Nederlands, Surinaamse, Joodse , Homoseksuele man met HIV , de anti racisme demonstratie heb bezocht op de Dam.Ik was er altijd trots op dat (voor mijn gevoel) mijn kleur nooit een issue was in mijn leven.
Nooit eerder voelde ik mij geroepen om deel te nemen aan een anti racisme demonstratie.De ochtend na de demonstratie kwam het besef heel hard binnen, dat mijn kleur voor veel mensen dus wel een issue is.
“Maar jij bent blank opgevoed “. Hoe vaak is dat niet tegen mij gezegd…met de beste bedoelingen. En ik was daar blij mee!Maar hoe pijnlijk is die opmerking? Is een “blanke” opvoeding de enige juiste? Of wil je ermee zeggen dat je mij accepteert omdat ik op jou lijk?Wat het antwoord ook is…Niet okay!
“Maar de discriminatie tussen “jullie” onderling is ook erg”.Daar ben ik mij binnen mijn eigen veelkleurige familie erg van bewust. Ik maak de discriminatie van 2 kanten al mijn hele leven mee.Niet okay!
Wat zegt mijn reactie op discriminatie over mij? Hoe erg discrimineer ik zelf?
Zomaar een paar vragen waar ik het antwoord niet op heb..maar door het van me af te schrijven ; gaat het zeker duidelijker worden. Ik weet niet of ik antwoorden ga krijgen.Maar ik weet wel dat ik jullie graag mee neem op deze reis door mijn hoofd.
Angst is nooit een goede raadgever geweest! Laat ik daarmee beginnen.
Ook in mij zit er angst en dat maakt mij onzeker. Angst om mensen kwijt te raken. Angst om de mensen die van je houden te kwetsen. Angst om mezelf te laten zien. Angst om het niet goed te doen.
Ik baal van de onzekerheid die angst je geeft en het verlammende effect van angst, al begrijp ik precies waar het vandaan komt. Het precies weten maakt het niet echt beter.
Dus praten! Met mezelf…met een therapeute en vooral de angst niet laten winnen want als de angst wint…dan wint de eenzaamheid.
Sterk zijn en blijven…het kost veel…maar het is het absoluut waard!
Angstig zijn en blijven…het kost veel…maar dat is het absoluut niet waard!
Angst mag en zal nooit mijn raadgever worden!
Liefde..Vertrouwen…Kracht… dat zullen mijn raadgevers zijn!
by Orlando 